Wat was het warm hè vorige week? Donderdag werden zelfs alle records gebroken toen de thermometer door de 40 graden ging. En vrijdag was het nog niet heel veel koeler. Toch ben ik die dag van Leiden naar Brabant gefietst, een tocht van bijna 100 km. En nee, ik ben niet een heel getrainde wielrenner. De reacties die ik in de dagen ervoor kreeg, toen ik over mijn plan vertelde: Waar begin je aan? Ben je gek geworden? Je gaat toch niet zo’n eind fietsen in deze hitte? Waarom?!?
En ik denk dan vooral: waarom niet? Ik had dit plan al een paar maanden in mijn hoofd. Vanaf het moment dat we met mijn familie een weekendje op een camping in Brabant hadden geboekt, leek het me wel een mooie uitdaging om daar op de racefiets heen te gaan. En als ik iets in mijn hoofd heb, dan moet het ook gewoon gebeuren. Bovendien had ik me er al weken echt op verheugd. Dus ook al waren de voorspellingen weer bloedheet, het is geen seconde in me opgekomen om niet te gaan. Ik had weliswaar niet zoveel getraind als ik me had voorgenomen, maar ik weet dat ik fit genoeg ben. Ik ken mijn grenzen. Ik hoefde geen toptijd te rijden. En je moet je wel aanpassen aan de omstandigheden: vroeg vertrekken, veel water mee, vaker pauze, goed blijven drinken én eten.
En vooral: niet teveel erover nadenken, maar gewoon doen. Gewoon blijven trappen en dan kom je vanzelf op de plaats van bestemming. Ik zat dus niet op de fiets met het idee: wat is het warm en ver en zwaar! Ik genoot van de mooie omgeving, van de hele weg tegenwind die nog een beetje afkoelde. En van het vooruitzicht van wat een heerlijk voldaan gevoel ik zou hebben als ik er eenmaal was en die 100 km. volbracht had!
Op de fiets moest ik dan ook vaak denken aan de parallel met ondernemen. Zo vaak hebben ondernemers allerlei plannen en ideeën, maar laten ze zich door van alles weerhouden. Ze weten niet waar ze moeten beginnen. Ze weten (nog) niet hoe. Het idee is te groots om te overzien. En zo kan je waarschijnlijk nog wel een paar bezwaren bedenken. Met als resultaat dat ze dan maar helemaal niets doen.
Daarom een paar tips waardoor ik heb genoten van mijn monsterfietstocht en die jou kunnen helpen bij het realiseren van jouw plannen:
- Bedenk wat het doel is dat je wilt bereiken, visualiseer dat. Hoe te gek voelt het als je dat straks bereikt hebt?
- Besteed geen energie aan omstandigheden waar je nu niets aan kunt veranderen, zoals het weer.
- Bedenk hooguit hoe je kan inspelen op die omstandigheden. Kan je je hierop voorbereiden, kan je hulp van anderen inschakelen, kan jij je aanpassen op de omstandigheden, waardoor ze geen drempel meer vormen?
- Bedenk welke stap of stappen jij nu, vandaag kan nemen om je dichter bij je doel te brengen. Elke babystep is beter dan niks doen.
- Begin gewoon, kom in beweging.
- Blijf doorfietsen tot je er bent. Je hoeft nog niet altijd een compleet uitgewerkt plan te hebben om dichter bij je doel te komen. Na de eerste stap neem je de volgende stap. En daarna de volgende. Net zo lang tot je er bent. Net als met fietsen is dat niet altijd in een rechte lijn.
- Enjoy the ride. Probeer ook plezier te halen uit het proces. Ik genoot vrijdag soms zo van het uitzicht dat ik niet altijd even goed op de route lette en daardoor een paar keer om gereden ben. Vijf km. extra genieten dus.
